تلمیح چیست؟ آرایه ادبی تلمیح و مثال هایی برای توضیح آرایه تلمیح
تلمیح که در لغت به معنی با گوشه چشم نگریستن است از جملهٔ صنایع معنوی بدیع است که در آن نویسنده یا گوینده در ضمن نوشتار یا گفتار خودش به آیه، حدیث، داستان، یا مثل قرآنی یا [معروفی] اشاره داشته باشد.[۱][۲] به عنوان نمونه میتوان موارد زیر را بیان کرد:
که اشارهاش به داستان سیاوش در شاهنامهٔ فردوسی ست.
که به داستان یوسف در قرآن اشاره میکند.
شعر اشاره به داستان آدم و رانده شدن او از بهشت به خاطر خوردن میوه ممنوعه (سیب) در بهشت دارد.
شعر اشاره به داستان یوسف و یعقوب دارد.
این شعر اشاره به داستان خلقت و «بلی» گفتن خلائق بعد از «الست بربکم» گفتن خداوند دارد.
«سابقه» به معنی سبقتگیرنده یا پیشیگیرنده است و با توجه به آیه قرآنی «أن الله سبقت رحمته غضبه» (براستی رحمت خداوند بر غضبش پیشی گرفتهاست) اشاره به رحمت خداوند دارد. البته معنی دیگر سابقه گذشته انسان است. شعر را میتواند با هر دو معنی تفسیر کرد که نشان از صنعت ایهام در این شعر دارد.
در این شعر حافظ به داستان موسی و کوه طور اشاره میکند.
تلمیح غیر از معنای اصلی آن که در عرصهٔ ادبیات است در عرصههای دیگر مثل موسیقی نیز بهکار میرود. در جاز نوازنده یا خواننده در جریان بداههنوازی یا بداههخوانی به آهنگهای مشهور دیگر اشاره میکند و به این کار نیز میتوان تلمیح گفت.
ارزش تلمیح به میزان تداعی بستگی دارد که از آن به دست میآید. هر قدر اسطورهها و داستانهای مورد اشاره لطیفتر باشد، تلمیح بلیغتر محسوب میشد. لازمهٔ بهرهمندی از تلمیح، آگاهی از دانستهای است که شاعر یا نویسنده بدان اشاره میکند؛ به همین سبب دریافتن تلمیحهایی که یک شاعر ژاپنی در شعر خود آورده، برای خوانندهٔ فارسیزبان دشوار به نظر میرسد و همینطور بالعکس. تلمیح در شعر فارسی، میتواند با مراعات نظیر همراه باشد.تلمیح با تضمین تفاوت دارد. در کل تلمیح یک آرایه ادبی است که به آیه حدیث و یا داستانی مشهور اشاره دارد که فرق آن با تضمین این است که در تلمیح ما فقط یک اشاره می کنیم اما در تضمین کاملا آن را در شعر یا نوشته خود می آوریم.
برگرفته از ویکی پدیا